Od Luny i Wiery: ,,Starzy wrogowie" cz. 4

Zanim weźmiecie się za czytanie tu pytanko od Wiery:
- Czy ja naprawdę przespałam dwie części opowiadania????????????
------------------------------------------------------------------------------
 

W watasze

Wiera wstała i poszła do jaskini Luny by przeprosić ją za wczoraj. Zauważyła jednak, że wilczycy tam nie ma. Poszła więc w miejsce gdzie były ostatnio. Zauważyła tam odbite w piasku ślady zaczynające się od odbitki ciała. Wilczyca poszła za nimi i trafiła do jakiejś jaskini. Luna wyczuła obecność innego wilka.
- To pewnie Sara . –wilczycy opadła głowa z braku nadziei.

Wiera powoli i niepewnie weszła do jaskini.

-Halo? –powiedziała drżącym głosem.

- Eh.. Czego?- odpowiedział głos z końca jaskini.

-Luna?- Wiera poszła w głąb jaskini.

-Wiera? –Wilczyca kręciła się w klatce.

Wiera zaczęła biec.

-Luna!-zawołała radośnie gdy stała przy klatce.

-Em ... –Luna czekała czy przyjaciółka coś zrobi- Pomożesz mi?

Sara weszła do jaskini.

-Tak,jasne j...-Wiera popatrzyła na wilczycę- Sara!
Zaczęła wtedy warczeć.
-Wiera! –krzyknęła Sara i przybrała pozycję do ataku.

Wilczyce zauważyły,że Sara ma za uchem klucz , który otworzy klatkę

Luna,zdobędę klucz i masz go złapać,a potem uciekaj i nie czekaj na mnie,zrozumiałaś? –powiedziała Wiera używając telepatii.

Żartujesz?! Nie zostawię cię- pomyślała Luna.

Rób co mówię i koniec!!- warknęła w myślach do Luny Wiera po czym rzuciła się na Sarę i wyrwała jej klucz. Jak najszybciej rzuciła go w kierunku Luny,ale wtedy Sara przygniotła ją do ziemi.

Uciekaj!-krzyknęła w myślach do Wiera.

Luna złapała klucz i otworzyła klatkę.

Nigdy-pomyślała Luna.

Zaraz potem zaczęła przyciągać uwagę Sary.

Wierze udało się wtedy wykopać Sarę na ścianę.

-No to teraz w nogi!-krzyknęła.

Sara otrzepała się i biegła za uciekającymi wilczycami. Wiera ukradkiem spojrzała na Sarę.
Jeszcze się policzymy!-rzuciła do niej w myślach.
Sara goniła je jeszcze kawałek,ale przy wejściu do jaskini dała spokój.
Będę czekać! –odpowiedziała i wróciła do środka.

Kiedy były już daleko Luna usiadła i spuściła głowę.

- Nie mam już żadnych mocy , dzięki napoju , którego Sara mi wcisnęła a moje moce zostały...-powiedziała Luna.

Wiera wtedy myślała o tym co się stało.

-Co? A tak moce. Może wystarczy opłukać gardło... Sama nie wiem.-powiedziała bez namysłu.

-Nie ma w pobliżu wodopoju ...

Luna podniosła łapę i wyczuła coś.

------------------------------------------------------------------------------------------

Czy Wiera znowu zaśnie?

Co takiego wyczuła Luna?

Czy moje pytania są wkurzające?

---------------------------------------------------------------------------------------------

Ciąg Dalszy Nastąpi